Psalm 2

PSALM 2. Psalm królewski (zob. Wprowadzenie) zbudowany z czterech strof: bunt potęg wrogich Bogu (ww. 1-3), reakcja Boga w niebie i Jego postanowienie o wyborze króla (ww. 4-6), wystąpienie króla (Mesjasza), który odczytuje Boski dekret o nadaniu mu władzy królewskiej (ww. 7-9), wezwanie wszystkich królów do wierności Bogu (ww. 10-12). Psalm od czasu przesiedlenia babilońskiego wyrażał nadzieje Żydów na przyjście zwycięskiego Mesjasza. Tradycja chrześcijańska odnosi go do Chrystusa, Syna Dawida (np. Mk 1:11). Królewski wątek psalmu prowadzi nas do wyznania wiary w Jezusa Chrystusa, który od Ojca otrzymał godność Króla i Sędziego. Władza Chrystusa nie jest więc z tego świata ( J 18:36). Kto się jej sprzeciwia, niszczy sam siebie. Kościół modli się tym psalmem, trwając w oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa-Króla w chwale.
[komentarz z Biblii Paulistów]