Psalm 8

PSALM 8. Hymn na cześć Boga Stwórcy, objęty klamrą pochwały imienia Bożego, które oznacza samego Boga (ww. 2.10). Podczas przesiedlenia babilońskiego kapłani chcieli podtrzymać nadzieję Izraela, akcentując władzę człowieka nad stworzeniem, a zarazem jedyność Stwórcy i Odkupiciela (Rdz 1:1-31 i Rdz 9:1-29). Hymn ukazuje także wielką godność człowieka, niewiele mniejszego od aniołów (w. 6). Choć człowiek nie przestaje być stworzeniem, został przez Boga obdarzony Boskimi atrybutami: czcią i chwałą (w. 6). Jako pan stworzenia, musi jednak uznać swoją zależność od Stwórcy, gdyż to On go wywyższa. Uznając w Bogu swojego Pana, człowiek odkrywa, że powierzone mu panowanie nad światem jest w swej istocie służbą, pełną szacunku dla stworzenia. Najgłębsza prawda o godności człowieka objawia się wtedy, gdy odnosimy ten psalm do Jezusa Chrystusa, którego wspaniałość przewyższa niebiosa (w. 2). W Nim człowieczeństwo osiągnęło swą doskonałość.
[komentarz z Biblii Paulistów]