Podróże Abrahama

Ur Chaldejskie

"I wziął Terach syna swego Abrama i wnuka swego Lota, syna Harana, i synową swoją Saraj, żonę syna swego Abrama, i wyszedł z nimi z Ur chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan. Gdy przybyli do Haranu, zamieszkali tam." Rdz 11:31

Prace wykopaliskowe prowadzone w latach 1922—1934 udowadniają ponad wszelką wątpliwość,  że w czasach patriarchów Ur nie było, jak się do tej pory uważało, prymitywnym miastem, lecz jako jeden z ważnych ośrodków sumeryjskich posiadało system pisania, zaawansowane nauki matematyczne, archiwa religijne, sztukę, szkolnictwo i wiele innych dziedzin.

Terach miał trzech synów, Abrama, Nachora i Harana. Prawdopodobnie żal po śmierci najmłodszego syna, Harana skłonił Teracha do opuszczenia Ur Chaldejskiego i osiedlenia się w Haranie. Ciekawa jest zbieżność między imieniem utraconego syna, a miejscem, gdzie patriarcha się osiedlił.

Haran

"I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę." Rdz 12:1

Haran było ważnym miastem handlowym leżącym nad rzeką Balik (dopływ Eufratu), na terytorium znanym później pod nazwą Padan-Aram („Pola Arama").
Pod względem religijnym Ur i Haran miały wiele cech wspólnych, obie społeczności posiadały świątynie poświęcone bogu księżyca. W późniejszym czasie Haran zamieszkiwali na stałe potomkowie Nachora, brata Abrahama. W Haranie Abram został powołany przez Boga do opuszczenia domu i udania się do ziemi kananejskiej.

Kanaan

"Wziął też Abram żonę swoją Saraj i Lota, bratanka swego, i cały ich dobytek, którego się dorobili, i służbę, którą nabyli w Haranie. Wyruszyli, aby się udać do ziemi kanaanejskiej. I przybyli do Kanaanu.
Abram przeszedł tę ziemię aż do miejscowości Sychem, do dębu More. Kananejczycy byli wówczas w tej ziemi.
I ukazał się Pan Abramowi i rzekł: Ziemię tę dam potomstwu twemu. Wtedy zbudował tam ołtarz Panu, który mu się ukazał.
Stamtąd wyruszył w góry na wschód od Betelu i rozbił swój namiot. Betel było z zachodu, a Ai ze wschodu. Tam zbudował Panu ołtarz i wzywał imienia Pana.
Potem wędrował Abram coraz dalej do Negebu."  Rdz 12:5-9

Abraham i jego żona Sara postanowili opuścić Haran i udać się do Kanaanu, który znajdował się pod kontrolą Egiptu. Zamieszkiwały go plemiona wyznające kult Baala.
Abraham prowadził życie półkoczownicze, owce i bydło odgrywały szczególnie ważną rolę, choć jako człowiek bogaty i wpływowy, Abraham posiadał także srebro i złoto oraz liczną służbę domową. Sychem, położone między bliźniaczymi górami Ebal i Garizim, było pierwszym miejscem postoju, potem przenieśli się około dwadzieścia kilometrów na południe do Betel.

Egipt

"Kiedy zaś nastał głód w tym kraju, Abram udał się do Egiptu, aby się tam zatrzymać jako przybysz, gdyż w kraju był wielki głód." Rdz 12:10

Plagi głodu były w Palestynie bardzo częste, z powodu jej uzależnienia od ilości opadów w porze deszczowej. Egipt, nie mający takich problemów dzięki użyźnianiu i nawadnianiu przy corocznych wylewach Nilu był nierzadko miejscem schronienia. Taka właśnie sytuacja zmusiła Abrahama do udania się do Egiptu w poszukiwaniu zboża. Obawiając się jednak problemów z powodu urody swojej żony, Sary, przedstawił ją jako swoją siostrę, czym naraził się na większe kłopoty, gdyż faraon, odkrywszy jego podstęp, zmusił go do opuszczenia Egiptu.

Hebron

"I wybrał sobie Lot cały okręg nadjordański. I wyruszył Lot na wschód. Tak rozstali się obaj ci mężowie.
Abram zamieszkał w ziemi kanaanejskiej, natomiast Lot przebywał w miastach okręgu nadjordańskiego i rozbijał swe namioty aż do Sodomy." Rdz 13:11-12

Ponieważ stada Abrahama i Lota zajmowały dużo miejsca, dochodziło do kłótni pomiędzy pasterzami. Skłoniło to patriarchę do decyzji o rozdzieleniu pastwisk. Dał przy tym bratankowi możliwość wyboru, mimo, że jako najstarszy rodu miał prawo decydowania o losach swej rodziny. Lot, widząc urodzajne obszary w dolinie, w pobliżu Sodomy, postanowił tam się osiedlić. Abraham pozostał na górzystych terenach wokół Hebronu.

Miasta Sodoma i Gomora, Adma, Se-boim i Soar miały sławę bardzo bogatych, dlatego koalicja czterech królów z miast-państw południowej Mezopotamii zażądała daniny od pięciu „miast z równiny". Stało się to początkiem kłopotów Lota, gdyż po 12 latach płacenia, miasta zbuntowały się i odmówiły. Wtedy Władcy ze wschodu zaatakowali je, zdobywając po drodze położone na wschód od Morza Galilejskiego Aszterot i Kar-naim oraz Ham, leżące bardziej na południe.

Kiedy pokonano Amalekitów, król Sodomy wraz z sprzymierzeńcami stanął do walki w dolinie Siddim, jednak poniósł klęskę, a zwyciezcy, zabrawszy całe mienie Sodomy i Gomory, odeszli uprowadzając do niewoli Lota. Zbiegły z pola bitwy żołnierz doniósł o tym Abrahamowi, więc ten zgromadził swoich ludzi i ścigał ciemiężców Lota do Laisz, napadł na nich w nocy, pobił ich i ścigał aż do Choby, na północ od Damaszku. Tam odzyskał Lota i cały dobytek.

Wracając z wyprawy zatrzymał się w Salem, gdzie spotkał kapłana Melchizedeka, który był jednocześnie królem tego miasta. Wiedząc, jaką rolę pełnił Melchizedek, Abraham złożył mu dziesięcinę ze wszystkiego, uzyskawszy w zamian jego błogosławieństwo.

Potem, spotkawszy króla Sodomy, zwrócił mu cały łup wojenny, nie chcąc swego bogactwa uzależniać od złota królewskiego. Jedynie zezwolił na wypłacenie żołdu żołnierzom, który wraz z nim walczyli.

Na tym jednak kłopoty Lota nie skończyły się, gdyż Sodoma, w której zamieszkał pogrążała się w duchowym upadku i gdy Bóg postanowił ją zniszczyć, Lot musiał uciekać do Soaru.

Beer-Szeba

"Dlatego nazwano to miejsce Beer-Szeba, ponieważ tam obaj złożyli przysięgę.
Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie. Potem wstał Abimelech i Pikol, dowódca jego wojska, i wrócili do ziemi filistyńskiej,
Abraham zaś zasadził tamaryszek w Beer-Szebie i wzywał tam imienia Pana, Boga Wiekuistego.
Potem Abraham przebywał w ziemi filistyńskiej przez długi czas jako gość." Rdz 21:31

Beer-Szeba była główną oazą Negebu, położoną około 43 kilometry na południowy zachód od Hebronu. Tam Abraham spędził jakiś czas,wykopał studnię i zawarł przymierze z Abimelekiem z Geraru. Tutaj również narodził się jego syn, Izaak, jak również dokonała się niezwykła ofiara, która była przypieczętowaniem wiary Abrahama i przysięgi Bożej.

Po blisko 20 latach zmarła Sara i Abraham pochował ją w jaskini Machpela, którą wykupił od Efrona, Chetyty za 400 sykli srebra.

Po ożenieniu swego syna, Izaaka, pojął za żonę Keturę, która urodziła mu jeszcze sześciu synów i dożywszy 175 lat zmarł i został pochowany obok Sary, w jaskini Machpela.