Edomici

Był to lud spokrewniony z Izraelem, pochodzili od Ezawa, brata Jakuba. Mimo tego pokrewieństwa zawsze byli wrogo usposobieni do ludu Bożego. Zajmowali tereny na południe od morza Martwego po obu stronach Araby. W czasie wędrówki po pustyni nie pozwolili Żydom przejść przez swe terytorium.

Wojny z nimi prowadził zarówno Saul jak i Dawid,  który też podporządkował ich Izraelowi. Miało to duże znaczenie, gdyż na ich terytorium znajdowały się kopalnie rud miedzi i żelaza.

Tereny, na których się osiedlili, zamieszkiwali przed nimi Horyci. Przybyli na nie prawdopodobnie z terenów pustyni Syryjskiej. Bardzo wcześnie występowała u nich monarchia. Po upadku królestwa Izraela uniezależnili się, ale z czasem dostają się pod panowanie Asyrii, a po niej władze nad nimi sprawuje Babilonia. Po upadku Jerozolimy zdobytej przez Nabukadnezara napadali i grabili resztki pozostawionej ludności.

Z czasem pod wpływem naporu Nabatejczyków zaczęli rozprzestrzeniać na tereny północne i zachodnie od swych właściwych terytoriów.

Na obrazku: Wykopaliska w pobliżu Tawilan i na szczycie góry Umm Biyara ujawniły rzeźby kamienne Edomitów

Występują w Biblii: Rdz 36:9; 2Sm 8:13; 1Krl 11:15; 2Krn 21:8; Ez 35:15