Izajasz

Znaczenie imienia: wybawienie przez Jahwe

Fakty biblijne

Prorok, syn Amosa (innego niż prorok Amos). Z woli Bożej służył w Judzie i Jerozolimie za dni królów judzkich, Uzzjasza, Jotama, Achaza i Hiskiasza – prawdopodobnie Izajasz działał później niż prorok Ozeasz, ale wcześniej niż Micheasz.
Za dni Izajasza królestwo judzkie znajdowało się w opłakanym stanie moralnym - książęta, jak i lud stale się buntowali; byli niczym „lud Gomory”. Bóg uprzedził Izajasza, że jego poselstwo będzie przez większość odrzucone.
Prorok koncentrował się na Judzie, lecz wypowiadał też proroctwa o Izraelu (czyli królestwie północnym, jakie powstało po rozpadzie państwa), i okolicznych narodach, które miały wpływ na sytuację i dzieje jego kraju.
Izajasz był żonaty, a żona jest nazwana „prorokinią”, co może oznaczać więcej niż tylko żonę proroka. Najprawdopodobniej otrzymała jakieś prorocze zadanie od Boga - tak jak Debora w czasach sędziów i jak Chulda za panowania Jozjasza.
Imiona dwóch synów Izajasza: Szeariaszub oraz Maher Szalal-Chasz Baz, miały znaczenia profetyczne – zapowiadały nawrócenie się resztki ludu oraz upadek wrogiej koalicji sąsiednich narodów. Izajasz zapowiedział, że potęga Asyrii nie opanuje Jerozolimy i południowego królestwa Izraela czyli Judy, tak jak opanowała i uprowadziła do niewoli królestwo północne; jednak z powodu dalszej bezbożności, później Babilończycy dokonali podboju Judy – na czas kilkudziesięciu lat, które miały się skończyć powrotem z niewoli i odbudową Jerozolimy i państwa. To też zapowiadał Izajasz w proroctwach o odrodzeniu, rozsianych po całej Księdze (szczególnie w rozdziałach od 40 do końca Księgi). One wysławiają Bożą łaskę i miłosierdzie okazywane Jego ludowi i całej ludzkości, gdyż są m.in. zapowiedzią przyjścia na świat Mesjasza - Wybawiciela od większej niewoli niż ta ludzka: od niewoli grzechu!
Izajasz wiernie wywiązując się z proroczego zadania, miał ogromny wpływ na dzieje swego narodu, zwłaszcza gdy udzielał Bożych rad i wskazówek prawemu królowi Hiskiaszowi. Na Księgę Izajasza wielokrotnie powołują się pisarze Nowego Testamentu. Bardzo często odnoszą jego proroctwa do Jezusa Chrystusa lub wskazują jak nastąpiło ich wypełnienie jeszcze za ich życia.

Wersety do imienia

2Krl 19,2-37; 20,1-19; 2 Krn 26,22; 32,20.32; Księga Izajasza; Mt 3,3; 12,17-20; Mk 7,6; Dz.Ap. 8,28-30; 28,25; Rzym 10,20; 15,12