Królowie Izraela i Judy

A Pan rzekł do Samuela: Wysłuchaj głosu ludu we wszystkim, co mówią do ciebie, gdyż nie tobą wzgardzili, lecz mną wzgardzili, bym nie był królem nad nimi. 1Sm 8:7

Bóg był Królem Izraela. Wypowiadał się poprzez swoich proroków, jednym z nich był prorok Samuel. Jednak kiedy jego synowie okazali się niegodni zajmowanego urzędu, Izrael zarządał od Samuela, by ten ustanowił nad nimi króla, na wzór sąsiadujących ludów. Ten ostrzegł ich przed konsekwencjami takiego wyboru, następnie z polecenia Bożego odnalazł Saula, syna Kisza, z pokolenia Beniamina i namaścił go na króla izraelskiego. Towarzyszyły temu znaki od Boga: proroctwo o znalezieniu przez Saula oślic i losy, rzucone w dniu wyborów.

Saul

Saul miał pięćdziesiąt lat, gdy został królem, i dwadzieścia dwa lata panował nad Izraelem. 1Sm 13:1

Droga Saula do korony obejmuje trzy etapy: 1. mianowanie do przez proroka w tajemnicy (1Sm 10,1); 2.oficjalne ogłoszenie go wobec zgromadzenia w Mispie (1Sm 10:24 ); 3. zatwierdzenie go na urzędzie królewskim w Gilgal (1Sm 11:15).

Po dwudziestodwuletnim panowaniu zginął w walce z Filistynami na wzgórzach Gilboa popełniając samobójstwo.

Iszboszet

Lecz Abner, syn Nera, dowódca zastępu Saula, zabrał Iszboszeta, syna Saula, sprowadził go do Machanaim I obwołał go królem nad Gileadem, nad Aszerem, nad Jezreelem, nad Efraimem, nad Beniaminem i nad całym Izraelem. 2Sm 2:8-10

Po śmierci Saula i jego synów Abner, wódz wojsk Saulowych sprowadził Iszboszeta, syna Saula do Machanaim i tam obwołał go królem nad Izraelem. Iszboszet miał lat 40 i królował dwa lata. Wdał się w zatarg z Abnerem o nałożnicę Saulową, Rispę, przez co Abner zwrócił się na stronę Dawida (2Sm 3:6-12). Został zabity przez Rekab i Baana, synowie Rimmona Beerotczyka, z pokolenia Beniamina (2Sm 4:5-8).

Dawid

Zeszli się tedy wszyscy starsi Izraela u króla w Hebronie i król Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed Panem, po czym namaścili Dawida na króla nad Izraelem. 2Sm 5:3

Po tym jak Saul okazał Bogu nieposłuszeństwo (1Sm 15:26) Samuel został posłany do Issajego, by tam namaścił jego najmłodszego syna, Dawida na króla. Droga Dawida do władzy była długa, ale dzięki temu mógł nabrać doświadczenia jako polityk i strateg.

Śmierć Saula skłoniła Judejczyków do obwołania Dawida, który już wtedy wsławił się wielką odwagą i walecznością, na króla nad Judeą. Rządził nią siedem lat, aż w końcu starszyzna Izraela ofiarowała mu koronę (2Sm 5:3).

Salomon

Tak tedy król Salomon został królem nad całym Izraelem. 1Kl 4:1

Salomon, mimo, że jego ojciec Dawid wyraźnie opowiedział się za jego królowaniem, nie objął władzy w spokoju. Wystąpił przeciwko niemu Adoniasz, jego brat przyrodni (1Kl 1:18), spiskując z Joabem i kapłanem Ebiatarem, za co poniósł śmierć. Dawid na wieść o spisku nakazał natychmiastową koronację Salomona, jeszcze za swego życia.

Salomon umocnił swoje królestwo żeniąc się z księżniczkami okolicznych królestw, co niestety przyczyniło się do jego upadku, gdyż pod koniec życia namówiły go do bałwochwalstwa (1Kl 11:1-11). Bóg zapowiedział Salomonowi, że z powodu jego grzechu odbierze mu królestwo z wyjątkiem jednego plemienia, ze względu na Dawida i wybrane miasto Jeruzalem.

Salomon panował przez 40 lat.

Rechabeam (Juda)

I zasnął Salomon z ojcami swymi, i został pochowany w Mieście Dawida, swego ojca, a po nim został królem jego syn Rechabeam. 1Kl 11:43

Następcą Salomona był jego syn Rechabeam, który nierozważną polityką podatkową rozgniewał plemiona północne tak, że na spotkaniu w Sychem doszło do oderwania się Izraela od Judy. Miał 40 lat, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie przez 17 lat.

Jeroboam (Izrael)

Gdy zaś cały Izrael usłyszał, że Jeroboam powrócił, wyprawili do niego poselstwo z wezwaniem na zgromadzenie i obwołali go królem nad całym Izraelem. Przy domu Dawidowym pozostało jedynie plemię Judy. 1Kl 12:20

Dawny urzędnik Salomona, któremu prorok Achiasz przepowiedział mu władzę nad Izraelem, zbuntował się przeciw Salomonowi i musiał zbiec do Egiptu.

Uczestniczył w spotkaniu w Sychem z królem Rechabeamem, był przywódcą Izraela. Gdy Rechabeam nie wysłuchał próśb plemion izraelskich, obwołano Jeroboama królem nad Izraelem.

Jeroboam obawiając się silnego wpływu, jaki miała na Żydów Świątynia w Jerozolimie, kazał sporządzić dwa cielce ze złota, ustawił je w Betel i w Dan. Potem nakazał ludziom, by nie pielgrzymowali do Jerozolimy. Stało się to przyczyną do bałwochwalstwa w Izraelu.

Jeroboam panował w Izraelu przez 22 lata.

Abijjam  (Juda)

I spoczął Rechabeam ze swoimi ojcami, i został pochowany obok swoich ojców w Mieście Dawida. Matka jego nazywała się Naama, a była Ammonitką. Władzę królewską po nim objął Abijjam, jego syn. 1Kl 14:31

Abijjam nie zasłynął niczym dobrym. Rządził przez trzy lata.

Nadab (Izrael)

Panował zaś Jeroboam dwadzieścia dwa lata, po czym spoczął obok swoich ojców, a władzę królewską po nim objął Nadab, jego syn. 1Kl 14:20

Nadab panował jedynie dwa lata, czyniąc to, co złe w oczach Boga. Zbuntował się przeciw niemu Baasza, syn Achiasza, z plemienia Issachara i zabił go, gdy ten wraz z Izraelem oblegali Gibbeton.

Asa (Juda)

I spoczął Abijjam ze swoimi ojcami, i pochowano go w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął Asa, jego syn. 1Kl 15:8

Panował przez 41 lat, jego rządy charakteryzują się prawością i wiernością Bogu. Nie oszczędził nawet członków swej rodziny, którzy parali się bałwochwalstwem. W starości miał problem zdrowotny z nogami.

Baasza (Izrael)

Baasza pozbawił go życia w trzecim roku panowania Asy, króla judzkiego, i objął za niego władzę królewską. 1Kl 15:28

Z chwilą objęcia władzy, Baasza wytracił cały ród Jeroboama, mimo to "kroczył drogą Jeroboama". Panował w Tirsie 24 lata. Przez całe swe życie prowadził walkę z Asą, królem judzkim.

Ela (Izrael)

I spoczął Baasza ze swoimi ojcami, i został pochowany w Tirsie, a władzę królewską po nim objął Ela, jego syn. 1Kl 16:6

Ela rządził w Izraelu przez dwa lata. W tym czasie uknuł przeciwko niemu spisek Zimri, jego dworzanin. Podczas obficie zakrapianej alkoholem uczty wtargnął do domu Arsy, nadzorcy pałacu w Tirsie i zabił króla, zasiadając po nim na tronie.

Zimri (Izrael)

Zimri wtargnął tam, pchnął go i pozbawił go życia w dwudziestym siódmym roku panowania Asy, króla judzkiego, i objął władzę królewską po nim. 1Kl 16:10

Podobnie jak Baasza, Zimri wytracił całą rodzinę i przyjaciół Baaszy, panował jedynie 7 dni, gdyż Izraelici na wieść o spisku obwołali na króla Omriego, dowódcę wojska. Ten wyruszył pod Tirsę i zdobył ją, zaś Zimri, widząc przegraną bitwę zginął podpaliwszy nad sobą zamek królewski.

Omri (Izrael)

Omri objął władzę królewską nad Izraelem w trzydziestym pierwszym roku panowania Asy, króla judzkiego, a panował dwanaście lat, z tego w Tirsie sześć lat. 1Kl 16:23

Omri miał problemy z otrzymaniem korony. Obóz izraelski podzielił się na dwie frakcje, jedna popierała Omriego, druga Tibniego. Odbyła się bitwa, w wyniku której Tibni zginął. Omri rządził przez 12 lat. Biblia nie ma jednak dobrego zdania o jego panowaniu. Jednakże zerwał z polityką rozdziału Izraela od Judy, wydając córkę Attalię za króla judzkiego (2Kl 8:26).

Zmarł w Samarii, którą nabył za dwa talenty srebra, obwarował i zbudował tam miasto na górze Szomron.

Jehoszafat (Juda)

I spoczął Asa ze swoimi ojcami, i został pochowany obok swoich ojców w Mieście Dawida, swojego praojca, a władzę królewską po nim objął Jehoszafat, jego syn. 1Kl 15:24

Jehoszafat miał 35 lat gdy włożył koronę, a panował przez 25 lat. Utrzymywał pokój z Izraelem, nawet połączył się z królem izraelskim w  wojnie pod Ramot Gileadzkim.

Był królem wiernym Bogu, respektującym słowa proroka Micheasza, niszczył kulty pogańskie.

Achab (Izrael)

I spoczął Omri ze swoimi ojcami, i został pochowany w Samarii, a Achab, jego syn, objął władzę królewską po nim. 1Kl 16:28

Achab rządził w Samarii przez 22 lata, określany jest jednak jako najgorszy z panujących w Izraelu. Wzniósł za namową swej żony Izebel, córki Etbaala, króla Sydonu posąg Baala i oddawał mu pokłon.

Podczas jego rządów prorok Eliasz zapowiedział trzyletnią suszę, tenże prorok pozbawił życia 450 proroków Baala podczas spektakularnej ofiary na Górze Karmel.

Achazjasz (Izrael)

I spoczął Achab ze swoimi ojcami, a władzę królewską po nim objął Achazjasz, jego syn. 1Kl 22:40

Achazjasz rządził Izraelem 2 lata. Naśladował we wszystkim swego ojca. Ulegszy wypadkowi radził się u Belzebuba, boga Ekronu w sprawie swej choroby, za co został potępiony przez Elasza. Zmarł niedługo potem.

Jehoram (Juda)

I spoczął Jehoszafat ze swoimi ojcami, i został pochowany obok swoich ojców w Mieście Dawida, swojego praojca, a władzę królewską po nim objął Jehoram, jego syn. 1Kl 22:51

Gdy Jehoram wzmocnił swoją władzę, kazał pozabijać swoich braci i niektórych z książąt izraelskich. Panował w Jerozolimie przez 8 lat. Czynił jednak podobne zło, jak królowie izraelscy, prawdopodobnie za namową żony, która była córką Achaba. Za jego rządów Edomici wyzwolili się spod panowania Judy. Z powodu swych grzechów zapadł na ciężką chorobę jelit. Po upływie dwóch lat zmarł wśród ciężkich boleści.

Achazjasz (Juda)

I spoczął Jehoram ze swoimi ojcami, i został pochowany obok swoich ojców w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn, Achazjasz. 2Kl 8:24

Achazjasz panował tylko rok w Jerozolimie. Jego matką była Atalia, córka Izraelskiego króla Omriego. Mimo, że był królem Judy, czynił podobnie jak królowie Izraela, ponieważ był zięciem Achaba. Schwytano go, gdy odwiedzał rannego Jehorama, króla izraelskiego. Przez pamięć jego dziadka Jehoszafata, pochowano go zgodnie ze zwyczajami.

Jehoram (Izrael)

I umarł (Achab) zgodnie ze słowem Pana, wypowiedzianym przez Eliasza, a władzę królewską po nim objął jego brat Jehoram, w drugim roku panowania Jehorama, syna Jehoszafata, króla judzkiego, gdyż nie miał syna. 2Kl 1:17

Jehoram panował przez 12 lat, połączył się z królem judzkim przeciwko królowi Moabu. Podczas bitwy o Ramot w Gileadzie został ranny i wycofał się do Jezreel. W tym czasie na króla Izraela został namaszczony Jehu, syn Nimsziego, by wytracić ród Achaba i zabija Jehorama, sam stając się królem.

Jehu (Izrael)

Wtedy oni szybko zdjęli swoje szaty i podłożyli je pod niego na samych stopniach, zadęli w trąby i zawołali: Jehu jest królem!  2Kl 9:13

Jehu został namaszczony na króla przez proroka Elizeusza w Ramot Gileadzkim (2Kl 9:1-12). Był "mieczem w rękach Pana" gdyż wybił wszystkich bałwochwalców, wciągnął również w zasadzkę wszystkich czcicieli Baala i wybił ich mieczem. Nie zniszczył jednak złotych cielców z Betel i Dan. Zmarł śmiercią naturalną i został pogrzebany w Samarii po 28 latach panowania.

Atalia (Juda)

I ukrywał się z nią w świątyni Bożej sześć lat, podczas gdy Atalia sprawowała rządy nad krajem. 2Kn 22:12

Matka Achazjasza, Atalia, po śmierci swego syna postanowiła wytracić całą rodzinę królewską Judy. Ocalał jedynie Joasz, syn Achazjasza, wykradziony potajemnie przez Jehoszabat, siostrę Achazjasza, żonę kapłana Jehojady. Sprawowała okrutne rządy przez 6 lat. Zamordowana podczas spisku, mającego na celu koronację jej wnuka, Joasza.

Joasz (Juda)

Po czym wyprowadzono syna królewskiego, nałożono mu diadem, wręczono zakon i obwołano go królem, a Jehojada i jego synowie namaścili go i zawołali: Niech żyje król! 2Kn 23:11

Ukrywany przez 6 lat w świątyni Bożej Joasz był najmłodszym królem, miał bowiem t lat, gdy objął panowanie. Rządził przez 40 lat. Kierowany przez kapłana Jehojadę, rządy sprawował sprawiedliwe i bogobojne.

Pod koniec swego życia zapomniał o dobrodziejstwie Jechojady i zabił Zachariasza, jego syna, gdy ten napominał Judejczyków za porzucenie Boga i służenie aszerom i bałwanom. Joasz został zamordowany przez swoich dostojników w domu w Millo, gdy leżał ciężko chory po przegranej bitwie z Aramejczykami (2Kl 12:21)

Joasz /Jehoasz (Izrael)

I spoczął Jehoachaz ze swoimi ojcami, i pochowali go w Samarii, a władzę królewską po nim objął Joasz, jego syn. 2Kl 13:9

Panował przez 16 lat, "czynił to, co złe w oczach Pana". Elizeusz próbował pomóc mu w rządach, ale słabość króla doprowadziła jedynie do trzykrotnego pobicia Aramejczyków.

Jehoachaz (Izrael)

W dwudziestym trzecim roku panowania Joasza, syna Achazjasza, króla judzkiego, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii Jehoachaz, syn Jehu, a panował siedemnaście lat. 2Kl 13:1

Gnębiony przez Chazaela, króla aramejskiego król Jehoachaz błagał Boga o pomoc i otrzymał wytchnienie, jednak nie odwrócił się od grzechów Jeroboama, syna Nebata.

Amasjasz (Juda)

W drugim roku panowania Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego, władzę królewską objął Amasjasz, syn Joasza, króla judzkiego. 2Kl 14:1

25-letni syn Joasza panował 29 lat w Jerozolimie. Skazał na śmierć spiskowców, którzy zabili jego ojca. Pobił 10 tys. Edomitów, potykał się również z Jechoaszem, królem izraelskim. Bitwa została przez Judejczyków przegrana i król trafił do niewoli. Zagrabione zostały też sprzęty ze świątyni w Jerozolimie.

Jeroboam (Izrael)

I spoczął Joasz ze swoimi ojcami, a na jego tronie zasiadł Jeroboam; Joasz zaś został pochowany w Samarii obok królów izraelskich. 2Kl 13:13

Jeroboam rządził przez 41 lat, naśladując grzechy swego imiennika, Jeroboama, syna Nebata. Bóg mimo to zezwolił mu wyratować Izraela i przywrócić granice od Chamat do Morza stepowego, jak to zapowiedział prorok Jonasz.

Zachariasz (Izrael)

I spoczął Jeroboam ze swoimi ojcami, królami izraelskimi, a władzę królewską po nim objął jego syn, Zachariasz. 2Kl 14:29

Panował 6 miesięcy, czynił zło w oczach Pana, Szallum, syn Jabesza dokonał na niego zamachu i zabił go, stając się po nim królem.

Szallum (Izrael)

Szallum tedy, syn Jabesza objął władzę królewską w trzydziestym dziewiątym roku panowania Uzjasza, króla judzkiego, a panował w Samarii miesiąc. 2Kl 15:13

Krótkie rządy Szalluma zakończone zostały przez Menachem, syn Gadiego z Tirsy, który zamordował go w Samarii.

Menachem (Izrael)

Nadciągnął wtedy Menachem, syn Gadiego z Tirsy, a gdy przyszedł do Samarii, zabił Szalluma, syna Jabesza, w Samarii, a pozbawiwszy go życia, objął po nim władzę królewską. 2Kl 15:14

Okrutnik, który za odmowę otwarcia bram miasta Tappuach zniszczył je, a kobietom brzemiennym kazał porozcinać brzuchy, rządził Izraelem przez 10 lat.

Pekachiasz (Izrael)

I spoczął Menachem ze swoimi ojcami, a władzę królewską po nim objął Pekachiasz, jego syn. 2Kl 15:22

Kolejny zły król Izraela, panujący dwa lata, podobnie jak poprzednicy został zamordowany przez spiskowców. Pozbawił go życia Pekach, syn Remaliasza, jego adiutant. W ten sposób Pekach został kolejnym królem.

Pekach (Izrael)

W pięćdziesiątym drugim roku panowania Azariasza, króla judzkiego, objął władzę królewską nad Izraelem Pekach, syn Remaliasza, i panował w Samarii dwadzieścia lat. 2Kl 15:27

20 letnie rządy Pekacha wsławiły się tym, że w tym czasie cała ludność Gileadu, Galilei i ziemi Neftalego poszła do niewoli króla asyryjskiego. Zabił go spiskowiec, Hoszea (Ozeasz), syn Eli, który po nim został królem.

Ozeasz/Hoszea (Izrael)

W dwudziestym roku panowania Achaza, króla judzkiego, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii Ozeasz, syn Eli, a panował dziewięć lat. 2Kl 17:1

Ozeasz był ostatnim królem Izraela. Z początku płacił daninę królowi asyryjskiemu Salmanassarowi, potem próbował uwolnić się od tego ciężaru, szukając poparcia w Egipcie. Wieść o zmowie dotarła do króla asyryjskiego, który zdobywa po 3 latach Samarię i uprowadza Izraela do Asyrii.

Azariasz/Uzjasz (Juda)

W dwudziestym siódmym roku panowania Jeroboama, króla izraelskiego, objął władzę królewską Azariasz, syn Amasjasza, króla judzkiego. 2Kl 15:1

Azariasz miał 16 lat, gdy otrzymał koronę. Panował 52 lata, był prawy, ale nie zniósł świątynek pogańskich. Bóg nawiedził go trądem, dlatego mieszkał w miejscu odosobnionym, pieczę nad nim sprawował jego syn, Jotam.

Jotam (Juda)

I spoczął Azariasz (Uzjasz) ze swoimi ojcami, i pochowano go obok jego ojców w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął Jotam, jego syn. 2Kl 15:7

25-letni Jotam w zastępstwie swego ojca  sprawował zwierzchnictwo nad pałacem królewskim i sądził prosty lud. Rządził przez 16 lat w Jerozolimie. Określony w Biblii jako król prawy i bogobojny, jak jego ojciec Uzjasz.

Achaz (Juda)

W siedemnastym roku panowania Pekacha, syna Remaliasza, objął władzę królewską Achaz, syn Jotama, króla judzkiego. 2Kl 16:1

20-letni Achaz podobnie jak jego ojciec rządził w Jerozolimie 16 lat. Nie naśladował jednak swoich poprzedników, nawet swego syna oddał na spalenie, składał krwawe ofiary i spalał kadzidło pogańskim bożkom.

Hiskiasz (Juda)

W trzecim roku panowania Ozeasza, syna Eli, króla izraelskiego, objął władzę królewską Hiskiasz, syn Achaza, króla judzkiego. 2Kl 18:1

25-letni król naśladował w uczynkach swego praojca, Dawida, zniósł świątynki na wyżynach, rozkruszył też węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, a który stał się obiektem kultu pod nazwą Nechusztan.

Całe swe życie polegał na Bogu, rządził przez 29 lat w Jerozolimie. Popełnił jednak błąd, kiedy podczas swej choroby przyjął posłów z Babilonu i pokazał im swe bogactwa, co zachęciło w późniejszych latach Babilończyków do najazdu i grabieży Judy.

Manasses (Juda)

Manasses miał dwanaście lat, gdy objął władzę królewską, a pięćdziesiąt pięć lat panował w Jeruzalemie. 2Kn 33:1

Syn Hiskasza, Manasses był złym królem, mimo to rządził w Jerozolimie przez 55 lat. Podobnie jak Achaz oddał swoich synów na spalenie, oddawał się wróżbiarstwu, czarom i gusłom, ustanowił wywoływaczy duchów i wróżbitów i wiele złego czynił w oczach Pana."Wówczas Pan sprowadził na nich dowódców wojska króla asyryjskiego i ci pochwycili Manassesa hakami, skuli dwoma spiżowymi łańcuchami i uprowadzili do Babilonu." Po wyrażeniu skruchy, Bóg zezwolił mu wrócić do Judei, co odmieniło życie Manassesa, usunął obcych bożków i posąg, który ustawił w świątyni Pana.

Amon (Juda)

Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował dwa lata w Jeruzalemie. 2Kn 33:21

Syn Manassesa, Amon, panował przez 2 lata w Jerozolimie. Podobnie jak jego ojciec oddawał się pogańskim praktykom, jednak nie nawrócił się jak on. Dworzanie jego uknuli przeciwko niemu spisek i pozbawili go życia w jego pałacu. Prosty lud jednak wytracił spiskowców, a na tron Judy posadził syna Amona, Jozjasza.

Jozjasz (Juda)

Jozjasz miał osiem lat, gdy objął władzę królewską, a panował trzydzieści jeden lat w Jeruzalemie. 2Kn 34:1

Bogobojny król, poburzył aszery i bałwany, naprawił świątynię Pańską. Podczas remontu odnalazł księgi, w których były opisane przekleństwa, jakie mają dotknąć jego ziemię. Król ukorzył się przed Bogiem i zawarł wraz z całym ludem przymierze przed Bogiem, że będą wypełniać Boże nakazy i przykazania. Dlatego nieszczęście, jakie było przygotowane zostało odwleczone w czasie.

Jozjasz przywrócił też Paschę, której nie obchodzono w taki sposób od czasów proroka Samuela.

Jednakże, gdy faraon Necho wyprawiał się pod Kerkemisz nad Eufratem, król Jozjasz nie posłuchał słów Bożych i wyruszył do walki z wojskami egipskimi, podczas której zginął.

Jehoachaz (Juda)

Jehoachaz miał dwadzieścia trzy lata, gdy objął władzę królewską, a panował trzy miesiące w Jeruzalemie. 2Kn 36:2

Jehoachaz rządził bardzo krótko, pozbawiony korony przez faraona Nacho, który zdominował Judeę. Król został uwięziony w Ribla, na kraj zaś został nałożony haracz 100 talentów srebra i 1 złota. Faraon zabrał Jehoachaza do Egiptu, gdzie wkrótce umarł.

Jehojakim (Juda)

W miejsca Jozjasza ustanowił faraon Necho królem Eljakima, syna Jozjasza, zmieniając jego imię na Jehojakim. 2Kl 23:34

Jehojakim miał 17 lat, gdy objął tron w Judzie, a panował w Jerozolimie 11 lat.

Biblia nie ma o nim dobrego zdania. Za jego rządów Nebukadnesar, król babiloński, nałożył lenno na Judeę, jednak po 3 latach Jehojakim zbuntował się, przez co Babilończycy wyprawili się na Judę, by ją całkowicie zniszczyć. Jehojakim został uprowadzony do Babilonu, na jego miejsce Nebukadnezar ustanowił królem jego stryja, Sedekiasza.

Sedekiasz (Juda)

Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy objął władzę królewską, a panował jedenaście lat w Jeruzalemie. 2Kl 24:18

Niepomny dośwadczeń Jehojakima, podobnie jak on Sedekiasz zbuntował się przeciw Babilonowi, co zakończyło się oblężeniem Jerozolimy, oślepieniem Sedekiasza i zabiciem jego synów. W ten sposób Judea straciła swoją niepodległość.