Hiob

Znaczenie imienia: przedmiot wrogości

Fakty biblijne

Mężczyzna żyjący w krainie Uz, na terenie Półwyspu Arabskiego (Hi 1,1). Bóg powiedział o nim: „nie ma mu równego na ziemi. Mąż to nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Hi 1,8). Hiob żył mniej więcej wtedy, gdy jego dalecy krewni — Izraelici — przebywali w Egipcie, ale jeszcze przed powołaniem Mojżesza na proroka mającego wyprowadzić 12 plemion izraelskich z niewoli egipskiej.
Przyjmuje się, że przeżycia Hioba spisał Mojżesz. Mógł o nim usłyszeć podczas 40-letniego pobytu w krainie Madian, a kiedy Izraelici przechodzili niedaleko Uz pod koniec wędrówki po pustyni, mógł się dowiedzieć o jego dalszych losach i śmierci.
Hioba łączyło pokrewieństwo z Abrahamem tak jak on należącym do potomków Sema. Chociaż nie był Izraelitą, znał Boga Abrahama i wielbił Go.
Posiadał ogromny majątek, liczną służbę. Miał żonę, siedmiu synów i trzy córki (Hi 1,1-3). Pełnił funkcję kapłana Bożego dla członków swej rodziny, składając za nich ofiary (Hi 1,4-5).
Ze względu na ważną funkcję pełnioną w bramie miejskiej Hiob budził szacunek nawet u sędziwych mężczyzn i książąt (Hi 29,5-11). Jako bezstronny sędzia, kierował się sprawiedliwością; stawał w obronie wdów i był niczym ojciec dla uciśnionych i dla tych, którzy nie mieli wspomożyciela (Hi 29,12-17). Wystrzegał się niemoralności, chciwego materializmu oraz bałwochwalstwa i hojnie wspierał ubogich i potrzebujących (Hi 31,9-28).
Szatan zakwestionował lojalność Hioba wobec Boga, twierdząc, że tylko dlatego Mu służy, bo Bóg go błogosławi. Wówczas On, pewny wierności swego sługi, a zarazem świadomy, że potrafi mu wynagrodzić wszelkie cierpienia, pozwolił szatanowi poddać go próbom, z wyjątkiem odebrania mu życia. Choć szatan — używając różnych sposobów — pozbawił Hioba dobytku, a potem dzieci (Hi 1,13-19), ten ani razu nie oskarżył Boga o niegodziwość czy zło. Nie odwrócił się od Niego nawet pod naciskiem innych, w tym również własnej żony (Hi 1,20-22; 2,9-10). Wypowiadał się o Bogu zgodnie z prawdą, nie tak, jak jego przyjaciele, którzy towarzyszyli mu w cierpieniu (Hi 42,8). Przyjął Boże skarcenie za to, że usiłując udowodnić własną prawość, zapomniał o oczyszczeniu z zarzutów Boga (Hi 32,2). W końcu zaś wyznał przed Nim swe grzechy (Hi 42,1-6).
Hiob wyszedł zwycięsko z całej próby, a Bóg przywrócił mu poprzednią pozycję. Znów miał wspaniałe dzieci (zapewne z tą samą żoną) oraz majątek dwa razy większy niż wcześniej. Wszyscy jego krewni i dawni znajomi przychodzili wyrazić mu szacunek i wręczyć prezenty (Hi 42,7-15). Za swego życia Hiob doczekał się potomków do czwartego pokolenia (Hi 42,16).
Za pośrednictwem proroka Ezechiela Bóg wskazał na Hioba jako na przykład prawości (Eze 14,14. 20). Jego wytrwałe znoszenie cierpień stanowi wzór dla chrześcijan (Jak 5,11) - pokrzepiając i wzmacniając ich. Księga nosząca jego imię ukazuje i pomaga zrozumieć wiele zasad biblijnych.

Wersety biblijne

Ks. Hioba