Chleby pokładne

Chleby pokładne (hebr. dosł.: "chleby oblicza, stosu, ustawiczne") – to forma niekrwawej ofiary z pokarmów, nakazanej przez Prawo Mojżeszowe. Było to 12 placków z mąki niekwaszonej, układanych w 2 stosy po 6, na złotym stole w każdy szabat w miejscu świętym Namiotu Spotkania, a potem w świątyni; usuwane po tygodniu spożywali sami kapłani, jedynym wyjątkiem, na który powołuje się Jezus było spożycie chlebów przez Dawida. Ofiara ta była symbolem wdzięczności 12 pokoleń Izraela dla Jahwe za chleb powszedni.

Teksty biblijne:

 "Weźmiesz też przedniej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków, każdy placek z dwóch dziesiątych efy mąki. Ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć w rzędzie, na szczerozłotym stole przed Panem; Następnie na każdy rząd położysz czystego kadzidła, aby było na tym chlebie ofiarą przypomnienia, ofiarą ogniową dla Pana. W każdy sabat będzie się je nieustannie układać przed Panem od synów izraelskich jako wieczne przymierze. Będą one należały do Aarona i do jego synów; będą je jedli w świętym miejscu, gdyż jest to świętość nad świętościami z ogniowych ofiar dla Pana jako należność wieczysta."
Ks. Kapłańska 24,5-9

"Zrobisz także stół z drzewa akacjowego, dwa łokcie długi, łokieć szeroki i półtora łokcia wysoki, I pokryjesz go szczerym złotem, i zrobisz na nim dokoła złoty wieniec. Zrobisz też wokoło niego listwę na piędź szeroką i wzdłuż jego listwy zrobisz złoty wieniec. Zrobisz także do niego cztery złote pierścienie i przymocujesz te pierścienie na czterech bokach przy jego czterech nogach. Tuż przy listwie będą te pierścienie jako uchwyty dla drążków do noszenia stołu. Zrobisz zaś te drążki z drzewa akacjowego i pokryjesz je złotem. Na nich będzie się nosiło stół. Zrobisz też jego misy i czasze, jego dzbany i kielichy, którymi składa się ofiary z płynów, zrobisz je ze szczerego złota. Na tym stole będziesz kładł zawsze przede mną chleby pokładne."
Ks. Wyjścia 25,23-30

 "Również na stół pokładny nałożą sukno z błękitnej purpury i położą na nim misy i czasze, puchary i dzbany do ofiar z płynów; także stałe chleby pokładne będą na nim."

Ks. Liczb 4,7

"I przyszedł Dawid do Nob, do kapłana Achimeleka, a Achimelek wystraszony wyszedł naprzeciw Dawida i rzekł do niego: Dlaczego jesteś sam, a nikogo nie ma z tobą? A Dawid odpowiedział kapłanowi Achimelekowi: Król zlecił mi pewną sprawę i rzekł do mnie: Niechaj nikt nie wie o tej sprawie, z którą ja cię wysyłam i którą ci zleciłem. Toteż żołnierzom kazałem się zejść w pewnym miejscu. Jeżeli masz może pod ręką pięć chlebów, daj mi je albo cokolwiek się znajdzie. I odpowiedział kapłan Dawidowi: Nie ma pod ręką chleba zwyczajnego, jest tylko chleb poświęcony. Czy jednak żołnierze wstrzymali się od kobiet? W odpowiedzi rzekł Dawid do kapłana: Zapewne! Kobiety były od nas z dala, i to już od dłuższego czasu. Odkąd wyruszyłem, członki żołnierzy były czyste, a wszak zwyczajna to była wyprawa. O ileż czystszymi są dziś w swoich członkach. I dał mu kapłan chleby poświęcone, gdyż nie było tam innego chleba, jak tylko chleby pokładne, które usuwa się sprzed oblicza Pańskiego, aby w dniu, kiedy się je usuwa, położyć świeże."
1 Ks. Samuelowa 21,2-7

"A odpowiadając Jezus rzekł do nich: Czy nie czytaliście o tym, co czynił Dawid, gdy był głodny, on sam i ci, co z nim byli? Jak wszedł do domu Bożego i wziął chleby pokładne, których wszak nie wolno jeść nikomu, jak tylko kapłanom, i jadł, dał tym, którzy z nim byli?"
Ew. Łukasza 6, 3-4