Wdowi grosz

Wdowi grosz – coś cennego nie ze względu na wartość, ale na wyrzeczenia ofiarodawcy.
W świątyni grosz ubogiej kobiety okazał się być cenniejszym niż hojna ofiara bogacza. Dla niej to było duże wyrzeczenie, dla niego niezauważalna kwota.

W okresie panowania Heroda Wielkiego (37 r. p.n.e. – 4 r. p.n.e.) bito kilka odmian drobnych brązowych monet zwanych prutahami i leptonami. Słowo „prutah” oznaczało „monetę o mniejszej wartości”. Z kolei lepton był monetą o wartości połowy prutaha. Prawdopodobnie monety, które uboga wdowa wrzuciła do świątynnej skarbnicy, były brązowymi leptonami.

 Teksty biblijne:

"A usiadłszy naprzeciwko skarbnicy, przypatrywał się, jak lud wrzucał pieniądze do skarbnicy i jak wielu bogaczy dużo wrzucało.  Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwie drobne monety, to jest tyle, co jeden grosz.  I przywoławszy uczniów swoich, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, ta uboga wdowa wrzuciła więcej do skarbnicy niż wszyscy, którzy wrzucali.  Bo wszyscy wrzucali z tego, co im zbywało, ale ta ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie."

Ewangelia Marka 12,41-44

"A podniósłszy oczy, ujrzał bogaczy, wrzucających swe dary do skarbnicy.Ujrzał też pewną ubogą wdowę, wrzucającą tam dwa grosze,I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy.Albowiem oni wszyscy dorzucili do darów z tego, co im zbywa, ona zaś złożyła z niedostatku swojego wszystko, co miała na swe utrzymanie."

Ewangelia Łukasza 21,1-4