Tadeusz (apostoł)

 Znaczenie imienia: sprytny, odważny

Fakty biblijne

Jeden z 12 apostołów.
Tadeusz to imię pochodzenia aramejskiego i oznacza mężczyznę sprytnego, odważnego.
Juda, Judasz – imię  pochodzenia hebrajskiego. Wywodzi się od słowa jehudah oznaczającego chwała Jahwe.
Zapis biblijny nie sprawozdaje o jego życiu, sprzed powołania go przez Jezusa.
Jest jednym z pięciu apostołów, o których żaden Ewangelista nie sprawozdaje, że został imiennie powołany przez Jezusa.
Prawdopodobnie był w gronie wielu uczniów, którzy towarzyszyli Chrystusowi w początkowym okresie jego działalności.
W Ewangelii Łukasza 6,12-16 czytamy, że w pewnym momencie Jezus po nocy spędzonej na modlitwie, wybrał z grona swoich uczniów, dwunastu szczególnych, których nazwał apostołami, a którzy wg Ewangelii Marka mieli być z nim i mieli zwiastować Ewangelię [Mk 3, 13-19].
Historia z nocną modlitwą jest piękna nauką od Mistrza, by ważne życiowe decyzje poprzedzone były intensywną modlitwą.
W ten sposób uczeń Tadeusz, z wyboru Jezusa, znalazł się w gronie dwunastu.
Porównując listy imion apostołów, wymienione w Biblii, wydaje się oczywistym, że apostoł Tadeusz w [Mat. 10,2-4; Mk 3,16-19] to Juda Jakubowy w pismach, których autorem jest Ewangelista Łukasz - [Łuk. 6,14-16] oraz [Dz. Ap. 1,13].
Do końca zapisów Ewangelii ten apostoł nigdy nie występuje w żadnej historii indywidualnie. Widzimy go tylko na listach zawierających spis imion apostołów, jak wyżej.
W nowotestamentowym liście Judy, wymieniony tam Juda przedstawia się jako sługa Jezusa Chrystusa i brat Jakuba. Najprawdopodobniej jest to więc Juda Jakubowy z [Łuk. 6,14-16] oraz [Dz. Ap. 1,13].
Wszystko wskazuje na to, że Juda Jakubowy był bratem Jakuba - syna Alfeusza, lub Jakuba brata Pańskiego, gdyż obaj w Biblii są nazwani apostołami.

Wersety biblijne

Mat. 10,2-4; Mk 3,16-19; Łuk. 6,14-16