Filip (diakon)

 Znaczenie imienia: dowcipny, powolny, miłośnik koni

Fakty biblijne

Prawdopodobnie pochodził ze shellenizowanych Żydów, o czym świadczy jego imię pochodzenia greckiego oraz fakt, że siedmiu diakonów zostało powołanych jako odpowiedź na problem zaniedbywania wdów pochodzących od shellenizowanych Żydów i jak postanowili apostołowie, zgromadzenie miało wybrać spośród siebie mężczyzn, którzy mieli się zająć pomaganiem wdowom, szczególnie spośród shellenizowanych Żydów, bo one zgłaszały problem. Najprawdopodobniej więc wszystkich siedmiu diakonów było z grupy wierzących, która czuła się pokrzywdzona w pierwotnym zborze [Dz. Ap. 6,1].

Siedmiu diakonów zostało powołanych na bazie ustanowienia apostołów, by zaspokajać potrzeby fizyczne powiększającego się grona wdów, zwłaszcza spośród shellenizowanych Żydów, na skutek gwałtownego rozrastania się kościoła wczesnochrześcijańskiego [Dz. Ap. 6,1].

Apostołowie mieli zajmować się służbą modlitwy i głoszenia Słowa Bożego, a diakoni sprawami potrzebujących pomocy członków wspólnoty. Aby należycie pełnić swą posługę, powinni byli cieszyć się zaufaniem, być pełnymi Ducha Świętego i mądrości [ Dz. Ap. 6,2-4].

Warto zauważyć, że cechy te mieli posiadać, przed powołaniem ich do tej służby, a nie spływały one na nich, jako efekt powołania.

Na liście diakonów, Filip występuje jako drugi, bez wskazania jakichś charakterystycznych dla niego informacji [Dz. Ap. 6,5].

Diakoni zostali poświęceni do swojej służby przez modlitwę i włożenie rąk apostołów [Dz. Ap. 6,6]

Widzimy Filipa jako człowieka bardzo aktywnego w służbie Bożej.

Po rozproszeniu się wierzących z Jerozolimy, na skutek prześladowań, Filip trafia do Samarii, gdzie jak czytamy głosi Chrystusa i dobrą nowinę o Królestwie [Dz. Ap. 8,5 oraz 8,12]. Bóg uwierzytelniał jego głoszenie cudami [Dz. Ap. 8,6]. W podsumowaniu jego służby w Samarii czytamy, że „było wiele radości w owym mieście” [Dz. Ap. 8,8].

Na skutek służby Filipa wiele osób nawracało się i dało ochrzcić przez Filipa [Dz. Ap. 8,12-13].

Filip jest przykładem osoby, która daje się prowadzić Duchowi Świętemu. Kiedy otrzymuje wezwanie, by poszedł na pustynną drogę z Jerozolimy do Gazy, czyni to bez wahania, mimo, że z ludzkiego punktu widzenia wydaje się to nie mieć sensu, bo spotkanie kogoś na pustynnej drodze nie jest zbyt prawdopodobne [Dz. Ap. 8,26].

Tam spotyka etiopskiego dworzanina, który wraca z Jerozolimy do swojego kraju i siedząc w wozie czyta księgę proroka Izajasza [Dz. Ap. 8,27-28].

Okazuje swoją gorliwość, kiedy słysząc polecenie od Ducha Świętego, by podszedł do tego wozu, podbiega do niego [Dz. Ap 8,29-30].

Pyta dworzanina, czy rozumie co czyta, a kiedy słyszy odpowiedź, że nie, bo nie ma mu kto wytłumaczyć, na zaproszenie Etipoczyka wsiada do wozu i począwszy od ustępu pisma z Izajasza 53 rozdziału, zwiastuje mu dobrą nowinę o Jezusie [Dz. Ap. 8,35].

Nauczanie Ewangelii, które przeprowadził Filip obejmowało ewidentnie kwestię konieczności chrztu przez zanurzenie, ponieważ kiedy przejeżdżali obok jakiejś rzeki, czy zbiornika wodnego, Etiopczyk zapytał, czy coś stoi na przeszkodzie, by mógł być w tej wodzie ochrzczony [Dz. Ap. 8,36].

Jedyny warunek jaki postawił Filip to wiara z całego serca (najwyraźniej w zasady Ewangelii które głosił mu Filip). Dworzanin złożył swoje wyznanie wiary „Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym [Dz. Ap. 8,37], po czym zeszli do wody i Filip ochrzcił Etiopczyka [Dz. Ap. 8,38].

Zaraz po chrzcie nastąpiło tajemnicze porwanie Filipa przez Ducha Świętego i przeniesieniu go do Azotu , gdzie wykonuje dalej pracę głoszenia Ewangelii, obchodząc wiele miast i docierając do Cezarei [Dz. Ap. 8, 39-40].

W historii opisanej w Dziejach Apostolskich widzimy Filipa ponownie w Cezarei, gdzie określany jest jako Ewangelista i jeden z siedmiu [Dz. Ap. 21,8]. Funkcja diakona, którą pierwotnie pełnił, zanim zbór w Jerozolimie rozproszył się, na skutek prześladowań, nie ograniczała jego służby, która przekształciła się w służbę Ewangelisty. Cechowała go gościnność, gdyż w jego domu przed dłuższy czas przebywał apostoł Paweł wraz z towarzyszami, w czasie swojej podróży misyjnej [Dz. Ap. 21,10].

Dowiadujemy się też, że miał 4 córki, dziewice, które prorokowały, co świadczy o tym, że cała rodzina Filipa była gorliwa dla Pana i wyposażona w dary Ducha Świętego do służby dla Mistrza [Dz. Ap. 21,9].

Wersety biblijne

Dz. Ap. 6,5; 8,26-40; 21,8-9