Asyryjczycy

Starożytne państwo semickie leżące w północnej Mezopotamii powstałe w drugim tysiącleciu przed Chrystusem, leżące na ważnych szlakach handlowych prowadzących z wyżyn Irańskich do Mezopotamii, oraz z Elamu i Syrii do Egiptu, co też bardzo przyczyniło się do wzrostu jego znaczenia.

U szczytu potęgi obejmowało olbrzymi obszar prawie całej zachodniej Azji oraz Egipt. W swej historii przechodziło trzy okresy prosperity i upadku. Asyryjczycy kilkakrotnie najeżdżali ziemie ludu Izraelskiego, zdobyli Samarię oraz oblegali Jerozolimę. Król Jehu musiał im płacić daninę.

W roku 722 pne podbili ostatecznie północne królestwo Izraela – Samarię, a ludność deportowano w głąb państwa Asyryjskiego, na jej miejsce sprowadzając obcych przybyszów.

Kres państwu Asyryjskiemu położyli Medowie wspólnie z Babilończykami w roku 612 przed Chr. Stolicą Asyrii najpierw było miasto Aszur, następnie Niniwa.

Na obrazku: Król Asyrii Aszurnasirpal II na płaskorzeźbie znalezionej w Nimrud

Występują w Biblii: Rdz 10:11; 2Kl 15:19-20.29; 16:7-10; 18:7-33; 1Kn 5:26; Ezd 6:22; Izj 7:17-20; Mic 5:4-5; Sof 2:13