Dawid

Znaczenie imienia: Umiłowany

Fakty biblijne

Siódmy, najmłodszy syn Jessego, rolnika z Betlejem. Król Judy ok. roku 1008-1001 p.n.e. i król całego Izraela ok. roku 1001-968 p.n.e.

Życie Dawida można podzielić na trzy główne okresy:
pierwszy, gdy żył jeszcze Saul;
drugi, kiedy przez siedem i pół roku Dawid był królem tylko w Judzie;
trzeci, kiedy przez 33 lata panował nad całym Izraelem.

Młodzieńcze lata Dawida.

O Dawidzie napisano, że był wyjątkowo urodziwym chłopcem: „był rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd". Był pasterzem, opiekował się stadami swego ojca.

Po raz pierwszy spotykamy go, gdy prorok Samuel, wysłany przez Boga wybiera go i namaszcza na króla Izraela. Dawid jeszcze jakiś czas przebywa w domu, aż do bitwy z Filistynami, gdzie zostaje wysłany do obozu Saula z krążkami sera dla trzech braci, którzy tam służyli. Odpowiada na wyzwanie, jakie rzuca wojsku izraelskiemu Filistyn Goliat, olbrzymi wojownik. Dawid pokonuje go dzięki zręczności, jaką nabył w walce procą z dzikimi zwierzętami.

Saul chciał zatrzymać Dawida, ale obudziła się w nim zazdrość, gdy lud zaczął wychwalać Dawida kosztem niego samego, wołając: „Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy”. Dlatego zaczął dążyć do śmierci Dawida, ustanawiając go jednym ze swoich wodzów, dając mu swoją córkę Mikal, żądając w zamian „sto napletków Filistynów".Dawid jednak wypełnił to ryzykowne zadanie.

Jonatan, syn Saula stał się przyjacielem Dawida i często ostrzegał go przed pułapkami Saula.

Daniel służył Saulowi grą na cytrze, gdy ten dostawał ataków szału, jednak podczas jednego z takich spotkań Saul próbował dzidą przybić Dawida do ściany, dlatego Dawid musiał uciekać z pałacu. W ucieczce pomogła mu Mikal, a w Nob zaopiekował się nim kapłan Achimelek, za co zapłacił życiem. W Nob Dawid otrzymał miecz Goliata, a potem udał się do filistyńskiego miasta Gat, gdzie przyjął go król Akisz. Aby zmylić prześladowców, Dawid udawał obłąkanego i schronił się w jaskini Adullam, gdzie dołączyli do niego jego bracia oraz wszyscy ci, którzy byli „uciśnieni, ścigani przez wierzycieli i ci, którym było ciężko na duszy", aż zebrało się wokół Dawida czterysta osób.

Mimo, że Dawid wielokrotnie zapewniał Saula o swojej lojalności, król traktował go jako zagrożenie dla siebie i swego tronu. Odebrał mu nawet Mikal i darował innemu. Dawid poślubił dwie kobiety, Abigail oraz Achinoam.

Dawid ponownie zaczął współpracować z Akiszem, od którego otrzymał ziemię Siklag, gdzie mógł zamieszkać wraz z rodziną i tłumem dłużników i niezadowolonych ludzi, jednak wielokroć oszukiwał go twierdząc, że napada na Judeę, gdy tymczasem grabił okoliczne ziemie.

Dawid nie przyłączył się do bitwy przeciw Saulow na Górze Gilboai, gdyż Filistyni obawiali się, że stanie się w walce ich przeciwnikiem. Dlatego nie był świadkiem śmierci Saula i jego synów. Dowiedział się o tym od przybysza, który uciekł z pola bitwy, zabił go jednak, gdy ten, licząc na zapłatę, okłamał Dawida, że przyczynił się do śmierci Saula.

Panowanie Dawida.

Po tragicznej śmierci Saula ludzie z plemienia Judy okrzyknęli Dawida królem. Na pełne objęcie władzy musiał jednak czekać jeszcze dwa lata, gdy w międzyczasie nad Izraelem panował Iszboszet, syn Saula, którego Abner i dostojnicy dworu namaścili na króla. W ciągu tych lat rozegrało się wiele potyczek między wojskami Judy i Izraela. W końcu, w wyniku zatargu pomiędzy Abnerem a Iszboszetem z powodu nałożnicy Saulowej, Rispy, Abner związał się z Dawidem, zaś po śmierci Abnera Rekab i Baana, dwaj Beniaminici z Beerot, włamali się do domu Iszboszeta i zabili go, przynosząc jego głowę Dawidowi, spodziewając się zapłaty. Dawid jednak ukarał ich śmiercią.

Plemiona izraelskie, które już dzięki Abnerowi zaczęli sprzyjać Dawidowi, namaścili go jako króla w wieku 37 lat. Jego pierwszym posunięciem, jako króla Judy i Izraela było zdobycie twierdzy Syjon, zwanej również Jebus, którą przekształcił na swoją stolicę - Jeruzalem. Tam zbudował przy pomocy ludzi Chirama, króla Tyru, swój pałac. Sprowadził również arkę przymierza, która była dotąd w domu Abinadaba, lewity z Kiriat-Jearim.

Podczas 10 kolejnych lat Dawid podporządkował sobie Filistynów z zachodu, Moabitów ze wschodu, Edomitów na południu, Syryjczyków na północnym wschodzie i Ammonitów, którzy znieważyli jego posłów.

Tragedie Dawida.

Jedną z tragedii Dawida było cudzołóstwo z Batszebą, żoną dowódcy wojsk i śmierć ich dziecka. Ponieważ Dawid żałował swego czynu, Bóg pobłogosławił jego kolejnego syna z Batszebą, Salomona. Jednak historia ta przyczyniła się do kolejnych tragedii.

Drugą tragedią był bunt Absaloma, jego syna, który nie mógł wybaczyć Dawidowi pobłażliwości w sprawie gwałtu na jego siostrze Tamar przez Amnona, najstarszego syna Dawida. W wyniku tego buntu Dawid musiał uciekać z Jerozolimy

Kolejną porażką Dawida był spis powszechny, jaki zakończył się trzema dniami zarazy, podczas której zmarło 70 tys. ludzi.

Dawid był królem, który nieustannie prowadził wojny, dlatego nie mógł, mimo ogromnych chęci zbudować świątyni Bożej "z powodu wojen, w jakie go uwikłali jego nieprzyjaciele". Przywilej ten przypadł Salomonowi. Dawid jednak nagromadził materiały, które mogły przysłużyć się budowie.

Zmarł po 40 latach panowania, w wieku 70 lat.

Wersety biblijne

1Sm 16:13-23; 17-31; 2Sm 1-24; 1Kl 1:1-35; 2:1- 11; 1Kn 10:14; 11-29