Agrypa I

Znaczenie imienia: Uciążliwie urodzony

Fakty biblijne

Zwany także Herodem Agryppą, król Judei w 1. 37 — 44 n.e., wnuk Heroda Wielkiego. Na króla koronował go jego przyjaciel, Kaligula, po śmierci Tyberiusza w 37 r. n.e., który wtrącił go do więzienia. Agryppa I otrzymał ziemie swojego wuja Filipa Tetrarchy, później także ziemie innego wuja, tetrarchy Antypasa, którego oczernił w oczach Kaliguli. Kiedy w 41 r. n.e. Kaligula został zamordowany, mieszkający wówczas w Rzymie Agryppa związał się z nowym cesarzem, Klaudiuszem, który podarował mu rzymską prowincję Judeę, a także tetrarchię. Agryppa został w ten sposób władcą odtworzonego królestwa Heroda Wielkiego. W Dziejach Apostolskich (rozdz. 12) Agryppa I nazywany jest królem Herodem, który nakazał zgładzić apostoła Jakuba, syna Zebedeusza. Zrobiłby to samo z Piotrem, gdyby apostołowi nie udało się dzięki pomocy anioła uciec do domu Marii, matki Jana Marka. Trzy lata później Agryppa zmarł, Judea zaś ponownie stała się rzymską prowincją, zarządzaną przez namiestnika. Jego syn Agryppa II musiał zadowolić się wielce ograniczonym dziedzictwem. Ród Herodów przybrał przydomek Agryppa na pamiątkę przyjaźni Heroda Wielkiego z Markusem Wipsaniuszem Agryppą, generałem, konsulem, zięciem cesarza Augusta.

Wersety biblijne

Dzieje Apostolskie 12