Księga Izajasza

Nazwa:

Nazwa pochodzi od imienia autora-po hebr.Jeszajahu lub Jeszaja, co znaczy "Jahwe jest zbawieniem". Łukasz nazywa tę księgę "Księgą Izajasza proroka"(Łuk.4,17), a czytanie jej identyfikowano z czytaniem "proroka Izajasza" (Dz. Ap. 8,30)

Treść:

Treścią księgi są proroctwa dotyczące czasów współczesnych Izajaszowi zarówno w obrębie państwa judzkiego, jak i okolicznych państw, sprawy powołania prorockiego, niektóre wydarzenia historyczne, np. wojna asyryjsko-judejska za czasów Hiskiasza i wizyta posłów króla babilońskiego Merodach-Baladana, oraz wizje dotyczące przyszłości historycznej, a zwłaszcza przyszłości mesjanistycznej i eschatologicznej ludu Bożego

Autorstwo:

W ciągu XXV stuleci jakie upłynęły od powstania księgi aż do XVIII w. nie wysuwano żadnych wątpliwości co do jej autorstwa. Poglądy wybitnych egzegetów niemieckich J.G.Eichhorna i Ch.Doderleina sprawiły, że współcześni bibliści przyjęli stanowisko, że księga została napisana przez conajmniej dwóch autorów. Jednakże G.T. Manley stwierdza, że jakkolwiek mogą pojawić się argumenty wskazujące na więcej niż jednego autora, to dowodów za Izajaszowym autorstwem jest znacznie więcej. Izajasz był synem Amosa (nie mylić z prorokiem) i wywodził się z rodziny arystokratycznej, z linii królewskiej. Pochodził z Jerozolimy, do urzędu proroka powołany w młodości. Miał żonę prorokinię i dwóch synów, którzy stanowili "znaki i przepowiednie w Izraelu" (Iz.8,18). Wg tradycji żydowskiej zmarł jako męczennik za króla Manasessa.

Tło historyczne:

Okres ważnych wydarzeń historycznych takich jak podboje Azji Zachodniej przez pięciu najznakomitszych królów asyryjskich. W 745 r. pne. król asyryjski Tiglat-Pilezar dokonał inwazji na Babilonie, następnie powędrował na północny wschód, gdzie zetknął się z koalicją państw usiłujących go powstrzymać. Główną kampanią jego następcy, Salmanazara V była wyprawa przeciwko Izraelowi. Zdobywa w 723 roku pne Samarię, w wyniku czego Izrael traci na zawsze swą niepodległość i przestaje istnieć. Sargon II, największy monarcha militarny Asyrii w roku 720 pne rozgromił powstanie na północnym zachodzie, w 715 podbił szczepy arabskie, a od władców egipskich otrzymał daninę. W 709 został królem Babilonu. Sennacheryb, kolejny władca asyryjski podbił wszystkie kraje azjatyckie włącznie z ziemią Moabitów, Amonitów i Edomitów, jednakże Jerozolima nie została zdobyta.

Czas i miejsce powstania księgi:

Powstała w latach 745-685 pne.za panowania Uzjasza, Jotama, Achaza i Hiskiasza

Podział księgi:

Wstęp

1. Czasy Izajasza; 1,1.
2. Wezwanie do pokuty: 1,2—20.
3. Sąd nad Syjonem: 1,21—31.

I. Powołanie Izajasza na proroka: 2,1—6,13.

1. Boży plan dla Judy: 2,1—5,30.
2. Wizja chwały Bożej: 6,1—13.

II. Wyzwolenie spod hegemonii Syrii i Asyrii: 7,1—12,6..

1. Poselstwo Izajasza dla Achaza: 7,1—25.
2. Przepowiednia o inwazji: 8,1—10,34.
3. Królestwo mesjańskie: 11,1—12,6.

III. Wyzwolenie spod hegemonii Babilonu i innych narodów: 13,1—23,23.

1. Poselstwo dotyczące Babilonu: 13,1—14,23.
2. Poselstwo dotyczące Asyrii: 14,24—28.
3. Poselstwo dotyczące Filistynii: 14,29—32.
4. Poselstwo dotyczące Moabii: 15,1—16,14.
5. Poselstwo dotyczące Damaszku (Syria): 17,1—14.
6. Poselstwo dotyczące Etiopii: 18,1—7.
7. Poselstwo dotyczące Egiptu: 19,1—20b.
8. Drugie poselstwo dotyczące Babilonu: 21,1—10.
9. Poselstwo dotyczące Edomu: 21,11—12.
10. Poselstwo dotyczące Arabii: 21,13—17.
11. Poselstwo dotyczące Judy i Jerozolimy: 22,1—15.
12. Poselstwo dotyczące Tyru: 23,1—18.

IV. Wyzwolenie od panowania szatana: 24,1—35,10.

1. Spustoszenie ziemi: 24,1—23.
2. Ostateczne wyzwolenie Ludu Bożego: 25,1—27,13.
3. Uroczysta przestroga pod adresem Judy i Izraela: 28,1—29,24.
4. Szaleństwo pokładania nadziei w Egipcie: 30,1—31,9.
5. Królestwo Mesjańskie: 32,1—35,22.

V. Czasy Hiskiasza: 36,1—39,8.

1. Najazd Sennacheryba na Judę: 36,1—37,38.
2. Choroba i wyzdrowienie Hiskiasza: 38,1—39,8.

VI. Triumf planu Bożego i wyzwolenie: 40,1—53,12.

1. Właściwa postawa ufności: 40,1—47,15.
2. Wezwanie Izraela do misji: 48,1—52,12.
3. Cierpiący sługa Jahwy — Mesjasz: 52,12—53,12.

VII. Zgromadzenie narodów: 54,1—62,12.

1. Rola Izraela w Bożych planach: 54,1—56,12.
2. Wezwanie do odnowy: 57,1—59,21.
3. Izrael światłością pogan: 60,1—62,12.

Zakończenie (ustanowienie królestwa mesjańskiego).

1. Wielki dzień Pański: 63,1—65,25.
2. Nowe niebo i nowa ziemia: 66,1—24 w.

www.znakiczasu.pl