Treny

Nazwa:

W Biblii Hebrajskiej nazwa księgi brzmi “Eka” od pierwszego słowa znaczącego “ach!” lub “jakże?” i wyrażającego ból, wyrzut i bolesne zdziwienie. “Treny” są nazwą stosowaną przez protestantów. W Biblii Tysiąclecia nosi nazwę “Lamentacje”, zaś w Septuagincie spotykamy ją pod słowem “threnoi”.

Treść:

Żal i smutek nad zniszczeniem Jerozolimy i świątynią, oraz narodową tragedią państwa judzkiego. Treny są kulminacyjnym akcentem wszystkich proroctw i przepowiedni dotyczących ciągłego odchodzenia od Boga i lekceważenia jego przykazań. Poselstwo jednak nie jest pozbawione nadziei. Przez obraz zniszczeń przewija się nić oczekiwania na przebaczenie Pańskie.

Autorstwo:

Autorem tej księgi jest niewątpliwie Jeremiasz i tak jest to przyjmowane zarówno w kręgach żydowskich jak i chrześcijańskich. Choć niektórzy bibliści powątpiewają o tym, to jednak pewne uderzające podobieństwa frazeologiczne i tematyczne pomiędzy proroctwem Jeremiasza a Trenami dowodzą, iż Jeremiasz istotnie był autorem jednej i drugiej księgi.

Tło historyczne:

Tłem historycznym Trenów są ostatnie dni królestwa Judy, a zwłaszcza dramatyczne zburzenie Jerozolimy przez Nebukadnesara i tragiczne wydarzenia, towarzyszące temu, zarówno podczas oblężenia, jak i po upadku miasta.

1. SCHYŁKOWY OKRES JUDEI

Po śmierci pobożnego króla Jozjasza sytuacja polityczna, społeczna i religijna państwa uległa gwałtownemu pogorszeniu się pod występnym i nieodpowiedzialnym panowaniem kolejnych królów: Jehoachaza, Jehojakima, Jehojachina i Sedekiasza.

2. UPADEK JEROZOLIMY

Mieszkańcy Jerozolimy najbardziej ucierpieli podczas ostatecznego oblężenia miasta, tj. w latach 588—586 r. przed Chr. Praktycznie cała ludność Judy została bądź wybita, bądź wzięta w niewolę, bądź też rozproszona pod naporem kolejnych faz klaski. Jedynie najuboższa ludność wieśniacza pozostała i rozeszła się po opustoszałych miastach i wyludnionym kraju. Nic dziwnego, że Treny przesycone są żałobnymi treściami smutku, goryczy i żalu. Czas i miejsce powstania księgi: Księga ta powstała w ostatnich dniach istnienia królestwa judzkiego w sytuacji, gdy wojska Nabukadnesara oblegają Jerozolimę, jak również zaraz po jej upadku. Jest to rok 586 pne.

Podział księgi:

Wstęp (duchowy stan Jerozolimy)

1. Sytuacja opłakana: 1,1-11.
2. Narzekanie miasta: 1,12-17.
3. Modlitwa miasta: 1,18-22.

I. Sądy Boże nad nikczemną Jerozolimą: 2,1-22.

1. Wojna, oblężenie i zniszczenie: 2,1-13.
2. Niewola i upadek: 2,14-22.

II. Nadzieja wśród smutku: 3,1-66.

1. Naród rozpacza i zwraca się ku Bogu: 3,1-41.
2. Prośba o miłosierdzie i kary: 3,42-66.

III. Sądy nad obywatelami Judy: 4,1-22.

1. Przestępstwa źródłem nieszczęścia: 4,1-20.
2. Kary dla Edomu: 4,21-22.

Zakończenie (modlitwa)

1. Prośba o zmiłowanie: 5,1-18.
2. Tylko w Bogu nadzieja: 5,19-22.

www.znakiczasu.pl