Księga Ozeasza

Nazwa:

Imię Ozeasza (Hoszea) stanowi skróconą formę hebr. Hoszejah co oznacza “Jahwe ocala” lub “Jahwe zbawia”.

Treść:

Opis osobistych przeżyć proroka oraz liczne mowy, w których piętnuje nadużycia i niegodziwości, takie jak bałwochwalstwo i występki polityczne. Naczelnym tematem jest miłość żywiona przez Boga Ojca dla swych błądzących dzieci. Księga pełna jest apeli o skruchę, zawiera poselstwo nadzieji dla tych, którzy nawrócą się do miłującego Boga. Ozeasz jest prorokiem miłości i religii serca.

Autorstwo:

Autorstwo Ozeaszowe nie jest na ogół kwestionowane. Wzmianki biograficzne są bardzo skromne. Syn Beeriego, występujące w proroctwie wzmianki wskazują na przynależność Ozeasza do mieszkańców północnego królestwa, czyli Izraela. Tam prawdopodobnie pełnił swą prorocką służbę. Autor jest współczesny Izajaszowi i Micheaszowi działającym w Judzie.

Tło historyczne:

Czasy najbardziej mrocznych dziejów Izraela, w okresie poprzedzającym upadek państwa i niewolę asyryjską, która nastąpiła w roku 722 pne. Na zewnątrz Izrael pod rządami Jeroboama II był królestwem kwitnącym, cieszącym się dobrobytem i zwycięstwem, wewnątrz jednak rozwijała się anarchia i nieład moralny. Tron zdobywano gwałtem, rozpowszechniano kulty bałwochwalcze. Przeciwko tej powodzi nieprawości wystąpił prorok Ozeasz.

Podział księgi:

Wstęp

1. Czasy królów judzkich: 1,1.
2. Czasy Jeroboama II: 1,1.

I. Izrael w symbolu rodziny Ozeasza: 1,2—3,5,

1. Niewierność Izraela: 1,2—9,
2. Obietnica na przyszłość: 1,10—2,1.
3. Bałwochwalstwo Izraela w symbolu Gomery: 2,2—13.
4. Miłość Ozeasza do Gomery i Boga do Izraela: 2,14—23.
5. Gomera wraca do Ozeasza i Izrael do Boga: 3,1—5.

II. Nikczemność Izraela i niechybna kara: 4,1—10,15.

1. Nagana Izraela: 4,1—7,14.
2. Sądy nad narodem: 8,1—10,15.

III. Boże postępowanie wobec Izraela: 11,1—13,10.

1. Boża łaska i miłość do Izraela: 11,1—11.
2. Grzechy i niewdzięczność Efraima: 12,1—15.
3. Boże sądy nad Efraimem: 13,1—10.

Zakończenie

1. Prośba o nawrócenie: 14,1—3.
2. Obietnica zbawienia: 14,4—9.

www.znakiczasu.pl