Księga Aggeusza

Nazwa:

Nazwą księgi jest imię proroka jako jej autora. Imię Aggeusza (520-519), hebr. Chaggai, znaczy tyle, co “świąteczny”, “odświętny”, “urodzony w święto”, z czego można wnioskować, że Aggeusz otrzymał to imię z uwagi na urodzenie się w dzień jakiegoś święta.

Treść:

Cztery poselstwa, z których składa się Księga Aggeusza, miały rozbudzić zapał narodu i podnieść go na duchu, natchnąć nową wolą zdziałania wielkich rzeczy dla Pana. Aggeusz zachęcał byłych wygnańców do podjęcia szczególnych wysiłków w odbudowie świątyni. W treści księgi przewija się piękna idea uniwersalizmu Bożego obejmująca wszystkie narody. Występuje aspekt odnowy serca i nawrócenia oraz walor moralności życia. Dominuje idea promocji, zachęty i wezwania do dzieła.

Autorstwo:

O Aggeuszu wiemy tylko tyle, co zostało powiedziane o nim w proroctwie, oraz w księdze Ezdrasza (5,1; 6,14). Niektórzy uczeni sądzą, że Aggeusz głosząc proroctwo był już sędziwym człowiekiem, zaliczającym się do tych, którzy widzieli poprzednią świątynię. Być może należał do tych, którzy wrócili w pierwszej fali repatriacyjnej do Palestyny. Tak, czy inaczej, można uważać Aggeusza za ogniwo łączące starą i nową świątynię.

Tło historyczne:

Cyrus Wielki, który w roku 539 pne podbił Babilon, okazał szacunek dla zwyczajów religijnych podbitych narodów. W duchu tej tolerancji mocą specjalnego dekretu zezwolił Żydom na powrót do swej ojczyzny i odbudowanie świątyni Jerozolimskiej. Korzystając z tego część wygnańców pod wodzą Zorobabela powróciła do Jerozolimy i wkrótce położyła fundamenty pod drugą świątynię. Niestety, wkrótce potem zaczęły się niepokoje i zastoje związane z opozycją Samarytan, co spowodowało zatrzymanie prac przy odbudowie. Jednak po śmierci Kambyzesa Król perski Dariusz wydał w 519 r. pne. kolejny dekret zezwalający na remont świątyni. Pod natchnionym kierownictwem proroków Aggeusza i Zachariasza, przywódcy byłych wygnańców przystąpili wraz z ludem z zapałem do dzieła i ukończyli budowę świątyni w 6 roku panowania Dariusza, tj. w 515 roku pne.

Podział księgi:

Wstęp

1. Poselstwo 1,1.
2. Czas poselstwa: 1,1.

I. Pierwsze poselstwo: 1,2—15.

1. Bóg strofuje obojętność: 1,2—6.
2. Bóg doświadcza lud: 1,7—15.

II. Drugie poselstwo: 2,1—9.

1. Smutek: 2,1—5.
2. Radość: 2,6—9.

III. Trzecie poselstwo: 2,10—20.

1. Formalizm religijny nie wystarczy: 2,10—14.
2. Potrzebne jest posłuszeństwo: 2,15—20.

IV. Czwarte poselstwo: 2,21—22.

1. Zapowiedź czasów końca: 2,21.
2. Odrzucenie narodów przeciwnych Bogu: 2,22.

Zakończenie

1. Boże obietnice odnowy: 2,23.
2. Wywyższenie Zorobabela: 2,23.

www.znakiczasu.pl