Księga Micheasza

Nazwa:

Księga nosi nazwę swego autora, Micheasza (740-700). Imię (hebr. Mika) to skrót formy dłuższej “Mikaja” (Mikajah) i oznacza “Któż jest jak Jahwe?”

Treść:

Treścią księgi są wypowiedzi proroka, mówiące o sądzie nad Izraelem w postaci najazdu wroga z południa za nadużycia społeczne i kultowe. Zawierają one obietnice eschatologiczne dla Judy, grożące Samarii za liczne grzechy i wskazujące na potrzebę ufności do Boga, oraz nadzieję ocalenia. Prorok głosi konsekwentny monoteizm oraz Boży uniwersalizm. Podkreśla zwłaszcza takie przymioty Boga jak świętość i sprawiedliwość.

Autorstwo:

Micheasz był Judejczykiem, nazwany “Moreszetczykiem” od nazwy wioski Moreszet w południowej części Judei. Nie należy mylić go z prorokiem Micheaszem, synem Jimli, który prorokował za dni Achaba. Jakkolwiek był współczesny Ozeaszowi i Izajaszowi, to jednak należał do młodszej generacji proroków. Tradycja głosi, że zmarł śmiercią naturalną w rodzinnym mieście we wczesnym okresie rządów Hiskiasza (729-686), zanim jeszcze upadła Samaria. Działalność Micheasza potwierdza Jeremiasz (26,17-18).

Tło historyczne:

Micheasz, podobnie jak Izajasz pełnił swoją proroczą służbę w krytycznym okresie dziejów izraelskich drugiej połowy VIII w. pne, kiedy to Asyria była dominującą potęgą ówczesnego świata. Król judzki Jotam (750-731) czynił co prawda to co “prawe w oczach Pana”, jednak jego syn, Achaz przeszedł na stronę bałwochwalstwa, oddając nawet własnego syna na ofiarę całopalną dla Molocha. Także kapłani popierali pogańskie obyczaje dla umocnienia wśród ludzi swej popularności. Upadek religijny był wynikiem kompromisu między zewnętrznymi formami czci należnej Bogu, a uprawianiem bałwochwalczych praktyk. Szczęśliwie jednak następnym władcą był Hiskiasz, który zapragnął naprawić skutki odstępstwa swoich poprzedników i zreformować Judę moralnie i duchowo. W tym wzniosłym dziele pomagał mu prorok Micheasz.

Podział księgi:

Wstęp

1. Objawienie: 1,1.
2. Czasy królów judzkich: 1,1.

I. Wina i korupcja:-1,2—3,12.

1. Obwieszczenie przybycia Pana na sąd: 1,2—4.
2. Wyroki Boże na Izrael i Judę: 1,5—16.
3. Groźby wobec książąt i fałszywych proroków: 2,1—3,12.
4. Zagłada Syonu i świątyni: 3,12.

II. Wiek mesjański i jego błogosławieństwa:  4,1—5,15.

1. Chwała góry Domu Bożego: 4,1—5.
2. Ożywienie Izraela: 4,6—10.
3. Zwycięstwo Syonu nad nieprzyjaciółmi: 4,11—12.
4. Narodziny Mesjasza i jego moc: 5,1—4.
5. Zwycięstwo nad wrogami: 5,5—9.
6. Zniesienie bałwochwalstwa: 5,10—15.

III. Kara za grzechy i nadzieja Izraela: 6,1—7,20.

1. Spór Boga z człowiekiem: 6,1—5.
2. Uświęcenie przez posłuszeństwo: 6,6—8.
3. Boża nagana: 6,9—16.
4. Pokuta i wyznanie wiary: 7,1—13.

Zakończenie

1. Modlitwa o naprawę: 7,14—17.
2. Boże miłosierdzie: 7,18—20.

www.znakiczasu.pl