Ewangelia według Jana

Nazwa:

Czwarta Ewangelia zwana była od najdawniejszych czasów chrześcijaństwa jako “Ewangelia według Jana”.

Treść:

Treścią Ewangelii według Jana jest życie i działalność Jezusa jako Syna Bożego, wcielonego Słowa i Zbawcy. Ap. Jan rozpoczyna od prologu, w którym wskazuje na preegzystencję Jezusa, odwieczny Logos. Następnie opisuje ap. Jan półtoraroczną działalność Jezusa w Judei, roczną pracę w Galilei, ostatni tydzień działalności Jezusa w Jerozolimie, a więc tydzień pasyjny, który zakończył się śmiercią Jezusa. Opis działalności Jezusa kończy ap. Jan triumfem zmartwychwstania i ostatnimi ukazywaniami się Jezusa apostołom.

Autorstwo:

Najstarsze świadectwa chrześcijańskie uznają Jana za autora czwartej Ewangelii. Autor Ewangelii jest na pewno Żydem pochodzącym z Palestyny, znającym dokładnie swój kraj i zwyczaje. Jest na pewno jednym z apostolskiego grona, zna bowiem niekiedy zamiary i myśli uczniów. Autor przedstawia siebie anonimowo, co przemawia właśnie za ap. Janem. Autorstwo Janowe Ewangelii zakwestionowali niektórzy bibliści dopiero w XIX w. przypisując je komu innemu, a nawet podając II w. ne.jako datę powstania dzieła.

Tło historyczne:

Tło historyczne Ewangelii jest identyczne z innymi Ewangeliami. Tło historyczne natomiast życia i działalności samego ap. Jana jest tłem historycznym ostatnich dekad I w.ne, zwłaszcza czasów Domicjana (81-96) cesarza rzymskiego, pierwszego cesarza, który rozpocząłprześladowanie chrześcijan w prowincjach. Ap. Jan napisał swoją Ewangelię pod koniec pierwszego stulecia. Jedni bibliści sądzą, że przed rokiem 95 ne., inni natomiast, że po jego powrocie z Patmos, tj. w

Podział księgi:

Wstęp

1. Odwieczne Słowo Boże: 1,1—5.
2. Wcielone Słowo Beże: 1,6-18.

I. Wczesna służba (od chrztu do paschy, tj. od jesieni roku 27 do wiosny roku 28): 1,19—2,12.

1. Świadectwo Jana Chrzciciela: 1,19—34.
2. Pierwsi uczniowie: 1,34—51.
3. Kana Galilejska: 2,1—12.

II. Praca w Judei (od paschy roku 28 do paschy roku 29): 2,13—5,47.

1. Pierwsza Wielkanoc w Jerozolimie: 2,13—3,21.
2. Praca w Judei: 3,22—36.
3. Chwilowe wycofanie się z Judei: 4,1—54.
4. Druga pascha w Jerozolimie: 5,1—47.

III. Praca w Galilei (od paschy roku 29 do paschy roku 30): 6,1-7,1.

1. Cudowne rozmnożenie chleba (ok. roku 30): 6,1—14.
2. Jezus chodzi po wodzie: 6,15—21.
3. Kryzys w Galilei: 6,22—7,1.

IV. Służba mesjańska w  Jerozolimie  (od  paschy roku  30  do paschy roku 31): 7,2—11,57.

1. Święto namiotów (jesień roku 30): 7,2—10,21.
2. Święto poświęcenia (zima roku 30/31): 10,22—42.
3. Wskrzeszenie Łazarza: 11,1—57.

V. Zakończenie pracy w Jerozolimie (pascha roku 31): 12,1— 19,42.

1. Wydarzenia poprzedzające tydzień paschalny: 12,1—11.
2. Odrzucenie Jezusa przez Żydów: 12,12—50,
3. Ostatnia Wieczerza: 13,1—30.
4. Mowa pożegnalna w wieczerniku: 13,31—16,33.
5. Arcykapłańska modlitwa Jezusa: 17,1—26.
6. Getsemane: 18,1—12.
7. Rozprawa sądowa: 18,13—19,16.
8. Ukrzyżowanie i pogrzeb: 19,17—42.

VI. Tryumf

1. Zmartwychwstanie: 20,1—10.
2. Ukazanie się Jezusa Marii Magdalenie: 20,11—18.
3. Ukazanie się uczniom: 20,19—29; 21,1—23.

Zakończenie

1. Powód napisania Ewangelii: 20,30—31.
2. Końcowa uwaga autorska: 21,24.25.

www.znakiczasu.pl