Księga Rodzaju

Nazwa:

Księga ta razem z czterema następnymi tworzy tzw. Pięcioksiąg - zwany w Septuagincie Pantateuchos, w Biblii Hebrajskiej natomiast zwany Torą, czyli po polsku “Prawo”. Nazwa 1 ks. Mojżeszowa jest nazwą powszechnie stosowaną przez protestantów, kościół Katolicki zwie ją księgą Rodzaju, Septuaginta Genezis, zaś Biblia Hebrajska Bereszith od pierwszego słowa księgi.

Treść:

Pierwsza księga Mojżeszowa swą treścią obejmuje bardzo długi okres historii, od stworzenia świata poprzez upadek w grzech pierwszych ludzi, opis życia patriarchów aż śmierci Józefa w Egipcie. Okres ten obejmuje około 1650 lat. Głównym wątkiem teologicznym jest ukazanie Boga jako Stworzyciela, oraz jako tego, który ma w opiece swój wybrany lud niezależnie od jego liczebności.
Kolejnym czołowym wątkiem są konsekwencje nieposłuszeństwa wobec Boga - grzech i jego skutki.

Autorstwo:

Co do autorstwa przez długie wieki chrześcijaństwa nie było sporów. Zgodnie z przekazem samego tekstu ksiąg Mojżeszowych jak i z w zgodzie z wypowiedziami samego Chrystusa za autora uznawano Mojżesza - wielkiego przywódcę ludu Bożego, proroka, przez którego Bóg przekazał Izraelitom swe Prawo (10 przykazań), wyprowadził żydów z niewoli Egipskiej i wprowadził do ziemi obiecanej. Obecnie wśród wielu teologów modny jest pogląd, iż autorem nie był Mojżesz i nie powstała ona w okresie wędrówki po pustyni lecz znacznie później. Pogląd ten oparty jest głównie na stosowaniu w tekście kilku imion Bożych. W związku z czym podzielono cały pięcioksiąg na części tzw. Jahwistyczną, Elohwistyczną, Kapłańską, i Deutoronomiczną, gdzie każda ma pochodzić z innego okresu i od innych autorów. Pogląd ten jest o tyle słaby, iż znane są liczne manuskrypty hebrajskie łącznie z Qumrańskimi, i Septuagintą stosujące imiona Boże zamiennie. Stosowanie różnych imion mogło być podyktowane też różnymi względami natury moralnej i religijnej np. chęcią przedstawienia różnych cech Boga poprzez Jego imiona (u Hebrajczyków każde imię miało określoną treść).

Tło historyczne:

Księga ta powstała około 1500 lat rok pne podczas wędrówki Izraelitów po pustyni. Archeologia poczyniła znaczne postępy w odkrywaniu wielu danych o żyjących w tamtych czasach narodach, ich zwyczajach, formach rządów i kultury. W epoce patriarchów - od Abrahama, którego powołanie w 75 roku życia przypadło na rok 1875 pne. do wyjścia Izraela z Egiptu w roku 1445 pne., a więc przez blisko 430 lat kwitła na Bliskim Wschodzie wysoka cywilizacja, zwłaszcza w Mezopotamii i w Egipcie. Na północy wzrastali w siłę Hetyci. Znani byli w owym czasie Amoryci i Huryci. Palestynę zamieszkiwały wojownicze ludy pod panowaniem drobnych królów. Ówczesne zwyczaje religijne wskazują na ciemny poganizm tych ludów.

Podział księgi:

Wstęp

1. Stworzenie nieba i ziemi: 1,1—25.
2. Stworzenie człowieka: 1,26—2,15.

I. Od stworzenia świata do Abrahama: 3,1—11,26.

1. Dzieje upadku i jego rezultaty: 3,1—5,32.
2. Potop: 6,1—9,17.
3. Od Noego do Abrahama: 9,18—11,26.

II. Patriarchowie Abraham i Izaak: 11,27—26,35.

1. Abram: 11,27—16,16.
2. Abraham: 17,1—25,18.
3. Izaak: 25,19—26,35.

III.    Patriarcha Jakub: 27,1—36,43.

1. Jakub: 27,1—31,55.
2. Izrael: 32,1—36,43.

IV.    Józef wybawca: 37,1—47,31.

1. Józef i jego bracia: 37,1—36.
2. Upadek Judy: 38,1—30.
3. Józef mężem zasad: 39,1—40,23.
4. Józef wybawca Egiptu: 41,1—57.
5. Spotkanie z braćmi: 42;1—45,28.
6. Jakub przybywa do Egiptu: 46,1—47,31.

Zakończenie

1. Błogosławieństwa Jakuba: 48,1—49,33.
2. Śmierć Jakuba i Józefa: 50,1—26.

www.znakiczasu.pl